Ήταν κρύο το πρωινό της τελευταίας Κυριακής του Οκτώβρη κι εμείς προγραμματίζαμε να τραβήξουμε προς τα Αντιχάσια, αναβάλλοντας την προγραμματισμένη επίσκεψή μας στις Μπάλτες της Πίνδου. Τη Μηλιά Μετσόβου θα την δούμε αργότερα....
Πήραμε τον δρόμο προς Καλαμπάκα και πριν φτάσουμε στην κωμόπολη στρίψαμε δεξιά για Θεόπετρα. Περάσαμε έξω από το χωριό όπου δεσπόζει η μεγάλη πέτρα που εξαιτίας του όγκου της έχει και το προσωνύμιο του Θεόσταλτου βράχου, όντας μια (Θεό)πετρα, στο σπήλαιο της οποίας, οι αρχαιολόγοι βρίσκουν τόσες και τέτοιες πληροφορίες που είναι ικανές να αναιρέσουν την μέχρι τώρα γνωστή ιστορία του ανθρώπου στη γη.
Ήδη βρισκόμαστε στα ριζά των χωματόβουνων της περιοχής που διατηρούσε πάντα μεγάλη κτηνοτροφία. Έχουμε ανατολική κατεύθυνση προς τον Λογγά, το παλιό Δωρικό όπως ήταν η αρχική του ονομασία εξαιτίας των πρώτων κατοίκων που ήταν φύλλα Δωρικά. Συναντήσαμε τον Γιάννη Μπίτη του τοπικού Συλλόγου Μανιταρόφιλων, ο οποίος εκτός από τον τοπικό χάρτη με τα μονοπάτια που μας έδωσε, μας μίλησε για μια φορά ακόμα για την Γιορτή Μανιταριού και μας κάλεσε στο μεσημεριανό τραπέζι.
Με τα αυτοκίνητα προωθηθήκαμε από το χωριό προς την τεχνητή Λίμνη της περιοχή. Από εδώ ξεκινούν σχεδόν όλα τα μονοπάτια. Έχουν ονόματα…“Φιλίας”, “Δωρικό”, “Χάρμπι”, “Ντάμπι”.
Ανασυντασσόμαστε, περνάμε πάνω από το ξυλογέφυρο που ενώνει τις όχθες ενός νεραύλακα ο οποίος έχει νερό μόνο όταν υπερχειλίζει η λίμνη της οποίας η στάθμη των νερών ήταν πολύ χαμηλή. Τα δάση, γύρω από την λίμνη, δεν επιτρέπουν στα μάτια μας να φτάσουν στις γύρω κορυφές των βουνών.
Μας υποδέχεται το σκούρο πράσινο της βελανιδιάς. Λίγο πιο πάνω, το φως της μέρας λιγοστεύει μέσα στο πυκνό δρυόδασος. Ακόμα παραπάνω η μέρα, μένει πάνω στα πανύψηλα κλαριά και στα χαλκόχρωμα φυλλώματα της οξιάς. Στις ρίζες των δέντρων βρισκόμαστε στο ημίφως.
Την ηρεμία του φυσικού τοπίου δεν την ταράζει κανείς, μόνο τα βήματά μας ακούγονται…καθώς βυθίζονται στο παχύ στρώμα των φύλλων που βρίσκονται στη γη. Ανηφορίζουμε έξω από το μονοπάτι, αλλάζουμε τους μικρούς διασκελισμούς πατώντας τα μικρά χαμόκλαδα που δεν αντέχουν το βάρος μας και ηχούν στον ξύλινο θόρυβό τους.
Τα μάτια μας εξερευνούν το έδαφος. Όποιος βρίσκει μανιτάρια δεν κρύβει την χαρά του. Ακούγονται φωνές ικανοποίησης. Υπάρχουν πολλά στην περιοχή. Όλων των αποχρώσεων. Τα χρώματα εναλλάσσονταν από το βαθύ κόκκινο στο πορτοκαλί μέχρι και το κίτρινο. Προτιμήσαμε τον Υδνο τον κυρτό, (Hydnum repandum). Γεμίσαμε τα καλάθια μας…
Στο πρώτο ξέφωτο του δάσους κάνουμε στάση για μια ανάσα. Βάζουμε κάτι στο στόμα μας. Αλλάζουμε απόψεις για την εναλλαγή των χρωμάτων που αυτή την εποχή χαρίζει στα μάτια η οξιά, δεν έχει φτάσει ακόμα στο κοκκινωπό, βρίσκεται στο κίτρινο και πάει προς το πορτοκαλί.
Ξεκινάμε με σκοπό να φτάσουμε στην ράχη του βουνού. Σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε σε ένα διάσελο από το οποίο βλέπουμε προς τα Βερδικούσια.
Συνεχίζουμε πλέον κατηφορικά. Ξαναμπαίνουμε στο πυκνό δάσος. Βρίσκουμε τον προσανατολισμό και χυνόμαστε στην κατηφόρα. Λίγα μέτρα πιο κάτω βρίσκουμε ένα από τα πολλά μονοπάτια του δάσους.
Ο μεσημεριανός ήλιος προσπαθεί να τρυπώσει στα πυκνά φυλλώματα της οξιάς, τα καταφέρνει σε ορισμένα σημεία, όχι σε όλα. Ωστόσο η φωτεινότητά του είναι μαζί μας, έχουμε καλύτερη ορατότητα.
Φτάνουμε στον δασικό δρόμο και από εκεί περνάμε από το πάνω μέρος του ταμιευτήρα νερού, στην λίμνη, όπου υπάρχει και παιδότοπος. Μερικοί γυρίσαμε τον χρόνο πίσω. Παρασυρμένοι από τα παιδιά της παρέας ανεβήκαμε στις τσουλήθρες και στις κούνιες.
Επιστρέφουμε στο χωριό όπου στον ξενώνα μας περιμένουν Μανιταρογνώστες που στο τραπέζι έχουν αραδιάσει μια μεγάλη ποικιλία μανιταριών. Ο Ύδνος που συλλέξαμε είναι φαγώσιμος και σε λίγο θα συνοδεύσει τις τοπικές νοστιμιές που γευτήκαμε με ντόπιο κόκκινο κρασί.
Η πεζοπορία στις νοτιοδυτικές απολήξεις των Αντιχασίων είναι πάνω απ’ όλα μια σπάνια αισθητική απόλαυση. Μια απερίγραπτη εμπειρία σε μια περιοχή που ελκύει τους οπαδούς του εναλλακτικού τουρισμού.
Πεζοπορήσαμε σε ένα τέτοιο φυσικό τοπίο που στο παρελθόν το είχαν επιλέξει οι μοναχοί του Αγίου Όρους ως καλοκαιρινό θέρετρο.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Για την Κυριακή 6/11 είναι προγραμματισμένη ανάβαση στην κορυφή Τσούκα (υψ. 1727 μ.) με εκκίνηση από το Δροσοχώρι (Τυφλοσέλι). Πληροφορίες στα γραφεία του συλλόγου - Ομήρου 6 (κάτω από το ΚΑΠΗ), τηλ. 2431072077 την Παρασκευή από 9.00 έως 11 μμ.
Ενδιαφέρουσες ειδήσεις και υλικό θα βρείτε στην ιστοσελίδα μας στη διεύθυνση www.trikalasport.gr
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ – ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗΣ
ΟΜΗΡΟΥ 6 – 42100 ΤΡΙΚΑΛΑ ΤΗΛ. FAX 243172077
Ήδη βρισκόμαστε στα ριζά των χωματόβουνων της περιοχής που διατηρούσε πάντα μεγάλη κτηνοτροφία. Έχουμε ανατολική κατεύθυνση προς τον Λογγά, το παλιό Δωρικό όπως ήταν η αρχική του ονομασία εξαιτίας των πρώτων κατοίκων που ήταν φύλλα Δωρικά. Συναντήσαμε τον Γιάννη Μπίτη του τοπικού Συλλόγου Μανιταρόφιλων, ο οποίος εκτός από τον τοπικό χάρτη με τα μονοπάτια που μας έδωσε, μας μίλησε για μια φορά ακόμα για την Γιορτή Μανιταριού και μας κάλεσε στο μεσημεριανό τραπέζι.
Με τα αυτοκίνητα προωθηθήκαμε από το χωριό προς την τεχνητή Λίμνη της περιοχή. Από εδώ ξεκινούν σχεδόν όλα τα μονοπάτια. Έχουν ονόματα…“Φιλίας”, “Δωρικό”, “Χάρμπι”, “Ντάμπι”.
Ανασυντασσόμαστε, περνάμε πάνω από το ξυλογέφυρο που ενώνει τις όχθες ενός νεραύλακα ο οποίος έχει νερό μόνο όταν υπερχειλίζει η λίμνη της οποίας η στάθμη των νερών ήταν πολύ χαμηλή. Τα δάση, γύρω από την λίμνη, δεν επιτρέπουν στα μάτια μας να φτάσουν στις γύρω κορυφές των βουνών.
Μας υποδέχεται το σκούρο πράσινο της βελανιδιάς. Λίγο πιο πάνω, το φως της μέρας λιγοστεύει μέσα στο πυκνό δρυόδασος. Ακόμα παραπάνω η μέρα, μένει πάνω στα πανύψηλα κλαριά και στα χαλκόχρωμα φυλλώματα της οξιάς. Στις ρίζες των δέντρων βρισκόμαστε στο ημίφως.
Την ηρεμία του φυσικού τοπίου δεν την ταράζει κανείς, μόνο τα βήματά μας ακούγονται…καθώς βυθίζονται στο παχύ στρώμα των φύλλων που βρίσκονται στη γη. Ανηφορίζουμε έξω από το μονοπάτι, αλλάζουμε τους μικρούς διασκελισμούς πατώντας τα μικρά χαμόκλαδα που δεν αντέχουν το βάρος μας και ηχούν στον ξύλινο θόρυβό τους.
Τα μάτια μας εξερευνούν το έδαφος. Όποιος βρίσκει μανιτάρια δεν κρύβει την χαρά του. Ακούγονται φωνές ικανοποίησης. Υπάρχουν πολλά στην περιοχή. Όλων των αποχρώσεων. Τα χρώματα εναλλάσσονταν από το βαθύ κόκκινο στο πορτοκαλί μέχρι και το κίτρινο. Προτιμήσαμε τον Υδνο τον κυρτό, (Hydnum repandum). Γεμίσαμε τα καλάθια μας…
Στο πρώτο ξέφωτο του δάσους κάνουμε στάση για μια ανάσα. Βάζουμε κάτι στο στόμα μας. Αλλάζουμε απόψεις για την εναλλαγή των χρωμάτων που αυτή την εποχή χαρίζει στα μάτια η οξιά, δεν έχει φτάσει ακόμα στο κοκκινωπό, βρίσκεται στο κίτρινο και πάει προς το πορτοκαλί.
Ξεκινάμε με σκοπό να φτάσουμε στην ράχη του βουνού. Σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε σε ένα διάσελο από το οποίο βλέπουμε προς τα Βερδικούσια.
Συνεχίζουμε πλέον κατηφορικά. Ξαναμπαίνουμε στο πυκνό δάσος. Βρίσκουμε τον προσανατολισμό και χυνόμαστε στην κατηφόρα. Λίγα μέτρα πιο κάτω βρίσκουμε ένα από τα πολλά μονοπάτια του δάσους.
Ο μεσημεριανός ήλιος προσπαθεί να τρυπώσει στα πυκνά φυλλώματα της οξιάς, τα καταφέρνει σε ορισμένα σημεία, όχι σε όλα. Ωστόσο η φωτεινότητά του είναι μαζί μας, έχουμε καλύτερη ορατότητα.
Φτάνουμε στον δασικό δρόμο και από εκεί περνάμε από το πάνω μέρος του ταμιευτήρα νερού, στην λίμνη, όπου υπάρχει και παιδότοπος. Μερικοί γυρίσαμε τον χρόνο πίσω. Παρασυρμένοι από τα παιδιά της παρέας ανεβήκαμε στις τσουλήθρες και στις κούνιες.
Επιστρέφουμε στο χωριό όπου στον ξενώνα μας περιμένουν Μανιταρογνώστες που στο τραπέζι έχουν αραδιάσει μια μεγάλη ποικιλία μανιταριών. Ο Ύδνος που συλλέξαμε είναι φαγώσιμος και σε λίγο θα συνοδεύσει τις τοπικές νοστιμιές που γευτήκαμε με ντόπιο κόκκινο κρασί.
Η πεζοπορία στις νοτιοδυτικές απολήξεις των Αντιχασίων είναι πάνω απ’ όλα μια σπάνια αισθητική απόλαυση. Μια απερίγραπτη εμπειρία σε μια περιοχή που ελκύει τους οπαδούς του εναλλακτικού τουρισμού.
Πεζοπορήσαμε σε ένα τέτοιο φυσικό τοπίο που στο παρελθόν το είχαν επιλέξει οι μοναχοί του Αγίου Όρους ως καλοκαιρινό θέρετρο.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Για την Κυριακή 6/11 είναι προγραμματισμένη ανάβαση στην κορυφή Τσούκα (υψ. 1727 μ.) με εκκίνηση από το Δροσοχώρι (Τυφλοσέλι). Πληροφορίες στα γραφεία του συλλόγου - Ομήρου 6 (κάτω από το ΚΑΠΗ), τηλ. 2431072077 την Παρασκευή από 9.00 έως 11 μμ.
Ενδιαφέρουσες ειδήσεις και υλικό θα βρείτε στην ιστοσελίδα μας στη διεύθυνση www.trikalasport.gr
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ – ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗΣ
ΟΜΗΡΟΥ 6 – 42100 ΤΡΙΚΑΛΑ ΤΗΛ. FAX 243172077
