Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στο δήμο Φαρκαδόνας αξίζει να κάνουμε μια αναφορά για τα ήθη και έθιμα των δημάρχων του νομού μας. Αρκετοί υποσχέθηκαν λαγούς στους ψηφοφόρους και πετραχήλια στους ανθρώπους των συνδυασμών τους. Βέβαια, τις περισσότερες φορές, τα αυτοφασκελώματα είναι το αποτέλεσμα της πίστης προς τον πρώην ηγέτη.
Ο ηγέτης με το γκρίζο μουστάκι και το γκρίζο μαλλί με την ταυτόχρονη αρρενωπή φωνή φρόντιζε να πνίγει τις διαφωνίες με τις ανάλογες αντιμισθίες. Τα κομπιουτεράκια είχαν πάρει φωτιά και κάθε διαφωνία πνίγονταν στο πλήκτρο του μείον. Η αυτοπροβολή, η θεοποίηση του ίδιου και των ιδεών πέρασε και στην ομάδα με αποτέλεσμα οι υπεύθυνοι να δηλώνουν αναρμόδιοι και εκφραστές του «ότι πει ο μεγάλος>.
Έτερος καπαδόκης γυρνούσε από χωρίων σε χωρίων με τους προέδρους των μορφωτικών συλλόγων και μετά από την κλασική κρασοκατάνυξη αγνοούσε τους προέδρους των χωριών αλλά και τις επιστολές προς τον τύπο κατοίκων που αγωνιούσαν για το μέλλον του τόπου τους. Οι παλιές ελληνικές ταινίες με το στρίψιμο του μουστακιού και το κλασικό <<μάλιστα, μάλιστα>> ήταν σε ημερήσια διάταξη. Ο ανωτέρω αθεόφοβος παρακολουθούσε τις γυμναστικές επιδείξεις των χορευτικών αλλά ποτέ δεν άκουσε τις εκκλήσεις αυτών για τη δημιουργία μιας παιδικής χαράς ή έστω τη μετατροπή του γηπέδου ποδοσφαίρου από ράμπα φόρτωσης αιγοπροβάτων στην προγενέστερη μορφή του.
Όμως, υπήρχαν και άλλοι. Εκείνοι που ζητούσαν το διάλογο ανάμεσα στην ομάδα για την καλύτερη δυνατή λύση αλλά στο τέλος αποφάσιζαν με το μαξιλάρι τους. Είναι εκείνοι που μιλούσαν για ετήσιες συνελεύσεις και απολογισμούς στις συνοικίες και στα χωριά και δεν έκαναν καμία. Είναι εκείνοι που δήλωναν ότι αν είναι δυσαρεστημένη η ομάδα θα αλλάξει αρχηγό κάτι που επίσης δεν έγινε. Ήταν οι προ του πρωθυπουργού προφήτες που δήλωναν ότι η ανάπτυξη ήρθε και ζητούσαν από τους συνεργάτες τους να τους προτείνουν έργα. Μάλιστα, ένας φουκαράς συνεργάτης , πείστηκε εκπόνησε μελέτη και έμεινε με τη μελέτη …… στα χέρια.
Τέλος, ας μιλήσουμε και για ένα στενό συνεργάτη όλων των δημάρχων τον επονομαζόμενο και «θείο>>. Αλήθεια θείε αυτή η πρόταση για τις ασφαλτοστρώσεις που βρίσκεται στο συρτάρι σου ένα χρόνο τώρα γιατί δεν προχώρησε ; Μήπως γιατί εκείνος που τη συνέταξε δεν έχει δικό του δρόμο μέσα και νοιάζεται για το κοινό συμφέρον ;
Μετά από μια δεκαπενταετία σχεδόν που παρακολουθώ τα δημοτικά δρώμενα στη περιοχή μας διαπίστωσα ότι στη πολιτική-δημοτική ζωή του τόπου μας υπάρχουν πράγματα που λέγονται για να λέγονται και πράγματα που συζητούνται είτε στο φώς της λάμπας ενός γραφείου είτε σε μια κρασοκατάνυξη και γίνονται.
Ευάγγελος Δημ.Σαμαράς.
http://www.trikalavoice.gr/ Δημοσίευση: Στις
