Από τη μια, ο λαός. Αυτοί που πέρασαν από την άλλη πλευρά του ποταμιού. Που δεν τα βγάζουν πέρα. Που γονάτισαν από τα χαράτσια και τις μειώσεις των μισθών. Οι άνεργοι. Οι νεόπτωχοι. Οι αγανακτισμένοι-πρωτίστως με την κυβέρνηση, αλλά και με όλο το πολιτικό σύστημα.Ας μην γελιόμαστε. Δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ όλοι-όσοι διαμαρτυρήθηκαν χθες. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας ήταν-στην πλειοψηφία τους. Είναι εύκολη η λύση να φορτωθούν όλα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και επικίνδυνη συνάμα-δείχνει πλήρη άγνοια για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι πολίτες.Είναι ταυτόχρονα και κακός οιωνός, για μια κυβέρνηση που εμφανίζεται να μην μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος. Να αφουγκραστεί τον κόσμο, να μιλήσει μαζί του. Να πείσει ότι τα μέτρα είναι αναγκαία. Και να αποδείξει ότι διέπονται από αίσθημα κοινωνική δικαιοσύνης.Τρανή απόδειξη αυτής της απόστασης μεταξύ λαού και κυβέρνησης η χθεσινή δήλωση, αλλά και το ύφος της υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου: «. Ο ύψιστος συμβολισμός του ¨ Όχι ¨ είναι η θυσία, ατομική και συλλογική, με πόνο, με στόχο το μέλλον της χώρας» Μίλησε για θυσίες, αυτή που δεν θυσίασε τίποτα. Μιλάει για πόνο αυτή που δεν πόνεσε από τα οικονομικά μέτρα.Δύο άνθρωποι, με κοινές καταβολές, κατέγραψαν την τραγικότητα της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε.Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, όταν-σχεδόν δακρυσμένος είπε «Δεκαπέντε χρονών και πολεμούσα το ναζισμό και τους Γερμανούς, μη μου λένε τώρα ¨ Παπούλια προδότη °»Στον αντίποδα, ο Μανόλης Γλέζος, σύμβολο του αγώνα κατά των ναζί με την πράξη του να κατεβάσει τη σβάστικα από την Ακρόπολη, που δήλωσε ότι με τα όσα έγιναν στη Θεσσαλονίκη αποκαταστάθηκε το πραγματικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου.Όποιος τους κατάλαβε-και τους δύο, κατάλαβε ...
http://www.newpost.gr
